Najlepsze 7 książek kulinarnych o kuchniach świata

Dziś będzie ranking w 7 książek dookoła świata, czyli najlepsze 7 książek kulinarnych o kuchniach świata

Czy można jeść w kółko pierogi i schabowego z buraczkami? Gdybyście chcieli się trochę dokształcić, żeby móc podawać bardziej egzotyczne dania, to z pomocą przychodzą książki kucharskie.
Jakie 7 książek, które przybliżą nam kuchnie świata, warto przeczytać? Polecam coś na greckie wesele, domówkę jak w Nowym Jorku, skandynawski minimalizm, rosyjską sałatkę, słońce Toskanii, izraelskie fusion i gruzińską gościnność!

Greckie wakacje

Do Grecji nie jest daleko, ale prawdziwa kuchnia grecka jest prawie nieznana w Polsce. Oczywiście znamy gyrosa, souvlaki i sałatkę grecką, ale to by było na tyle i trudno powiedzieć, żeby właśnie takie dania jadano w greckich domach. Jak możemy się dokształcić? Może grecka książka kucharska napisana przez australijskiego szefa kuchni, który ma też korzenie włoskie i którego misją jest pokazywanie światu nowoczesnej kuchni greckiej,ale bez stereotypów typu sałatka grecka?
Mottem Georga Calombariasa mogłoby być, że wszelkie kuchenne inspiracje i zmienianie przepisu są możliwe, jeśli tylko oddamy hołd twórcom oryginalnej receptury. Stąd na kartach tej książki marchewkowe, czy chrzanowe tzatziki, salsa  w stylu greckiej sałatki, czy sałatka grecka jako koktajl alkoholowy. Są też przepiękne nowoczesne zdjęcia i solidna porcja wiedzy o greckich smakach i składnikach.

“Kuchnia grecka”, George Calombaris, Wydawnictwo Pascal, 2016

Nowy Jork na talerzu

Jeśli chcielibyście poczuć jak gotuje się w mikroskopijnej kuchni w Nowym Jorku, to “Smitten Kitchen” Deb Perelman jest dla was.  Autorka “Smitten Kitchen” kocha gotować, jest wybredna, uparta i wierna swoim korzeniom. Kiedy zje na mieście coś, co nie jest optymalne, natychmiast musi zrobić to danie tak, jak powinno smakować. Czytając “Smitten Kitchen” możemy być pewni, że Perelman naprawdę przetestowała swoje przepisy. Każdemu przepisowi towarzyszy też ciekawa opowieść.

“Smitten Kitchen, czyli Nowy Jork na talerzu”, Deb Perelman, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2016

Dania z Danii

Skandynawowie mają dostęp do ekologicznych składników ze swoich fiordów i lasów, dbają o rodzinę i wiedzą, że minimalizm też może być pyszny. To dlatego kuchnia skandynawska jest taka modna. Najlepsze jest to, że te smaki i składniki Północy są łatwo dostępne w Polsce. Książka Clausa Meyera dokumentuje rok domowego gotowania, więc każde z tych dań będzie można odtworzyć w domowej kuchni.
Co wyróżnia kuchnię skandynawską? Ma ona swoje typowe techniki jak marynowanie czy peklowanie, wykorzystuje dużo dziko rosnących roślin jak czarny bez, mirabelki czy mniszek i więcej surowych produktów niż np. w kuchni francuskiej. Skandynawowie starają się używać ekologicznych, sezonowych składników. Gdzie tylko jest to możliwe używają lokalnych produktów. Po co im oliwa z oliwek, jeśli mają dobry olej rzepakowy tłoczony na zimno? Zamiast balsamico czy octu winnego można przecież użyć octu jabłkowego. Są wierni takim wartościom jak świeżość, prostota, etyka i poszanowanie zwierząt, które będą jedzone, sezonowość, lokalność i zdrowe jedzenie.

“Wszystkie smaki Skandynawii”, Claus Meyer, Wydawnictwo Buchmann, 2016

Rosyjska sałatka

“Szarlotka Lenina i inne sekrety kuchni radzieckiej” to historia rodziny autorki i kuchni ZSRR w XX w. Ostatnie sto lat Rosji widziane jest przez pryzmat gotowania i jedzenia. Od carskich uczt do gołych półek okresu pierestrojki. Nic też lepiej nie obrazuje przemian społecznych i kulturowych jak przemiany na stole. Każda dekada ma swoje wartości, swoich biesiadników i dania. Zaczyna się od kulebiaka i kaszy gurjewskiej. To niezwykle pracochłonne dania, których przygotowanie wymaga posiadania kucharki. Są kotlety – w latach ‘30 absolutna nowość, chociaż były wzorowane na amerykańskich hamburgerach, tylko zgubiły gdzieś bułkę. Lata ‘40 to wojna i kartki na chleb. Gdzieś w połowie mamy pompatyczne lata ‘50 z ich rytuałami alkoholowymi i toastami. Jest też kuchnia narodów, bo przecież ZSRR był największym krajem świata – np. chanachi – ulubione danie Stalina. Lata ‘60 to wielka nadzieja pokładana w kukurydzy. ‘70 to sałatka Olivier, czyli nic innego jak nasza sałatka warzywna, bez której ani w Polsce, ani nigdzie indziej na wschodzie nie może się obyć żadna Wigilia, Sylwester z Jedynką, czy przyjęcie urodzinowe. Danie to pochodzi właśnie z Sojuza, jest jednym z dziedzictw komunizmu i pamiątek po naszej historii. Lata ‘80 to barszcz, a ‘90 pilaw z ryżu i jagnięciny. A XXI wiek? Symbolizują go bliny!

“Szarlotka Lenina i inne sekrety kuchni radzieckiej”, Anya Von Bremzen, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016

Toskańska Dolce Vita

Giulia Scarpaleggia gotuje w oparciu o produkty sezonowe,  pochodzące z jej miasteczka. Na szczęście dla niej, nie pochodzi byle skąd. Jej ojczyzna to mekka turystów – Toskania, która każdemu kojarzy się z urokliwymi miasteczkami, winnicami i doskonałą kuchnią. Zdaniem Giulii, toskańskie gotowanie to wysokiej jakości produkty, proste wiejskie przepisy i dużo miłości wkładanej w gotowanie. Nie musimy jej wierzyć na słowo, bo przepisom towarzyszą piękne zdjęcia Ellen Silverman, fotografki kulinarnej, która pracowała wcześniej dla Gwyneth Paltrow.

“Kocham Toskanię”, Giulia Scarpaleggia, Wydawnictwo Jedność, 2014

Izraelskie smaczki

Książka Nidy Degutiene jak jak otwarte drzwi do kuchni zwykłego izraelskiego domu. Znajdziemy tu dużo przepisów na potrawy z bakłażana, oraz żelazną klasykę, czyli hummus, śledzie i siekane wątróbki. Jest też sporo nowych dla mnie dań wywodzących się z tradycji żydowskiej kuchni z Hiszpanii i Portugalii, oraz sporo zupełnie współczesnych dań, bo autorka uczyła się gotowania od zwykłych ludzi i jedząc w popularnych restauracjach, więc kuchnia ta nie jest wykuta w kamieniu, ale żyje i dostosowuje się do smaków współczesnych biesiadników. To prawdziwe fusion, które łączy najlepsze śródziemnomorskie składniki i przyprawy z całego świata.
Mocną stroną książki są porady zaczerpnięte od dobrze gotujących babć np. że można przykryć rosół liśćmi sałaty, żeby się nie wygotował. Wspaniałe są też opisy świąt i tradycji żydowskich, które czyta się jak najpiękniejszą opowieść.

“Smaki Izraela”, Nida Degutiene, Wydawnictwo Buchmann, 2016

Smak Gruzji

“Gruziński smak” to nie tylko przepisy i opowieści muzyka Vaho Babunashvilego, ale też czarno białe klimatyczne zdjęcia Radka Polaka, który portretuje Gruzinów i ich codzienne życie. To kulinarne wspomnienia z dzieciństwa, opowieści o kryzysowych czasach postkomunistycznych i uczty, gdzie stół ugina się od słynnej kaukaskiej gościnności. Dzięki tej książce możemy zajrzeć do typowych lokali np. do kebabiarni Bikentego w Kutaisi. Możemy też poznać tradycyjne potrawy typowe dla różnych regionów Gruzji i przeczytać jak wygląda typowe menu weselne.

“Gruziński smak”, Vaho Babunashvili, Radek Polak,     Wielka Litera, 2015